Onze visie
Palliatieve zorg is een benadering die de levenskwaliteit verbetert van de zorgvrager (en haar of zijn betrokkenen) voor wie genezing niet meer mogelijk is en de levensverwachting beperkt is. Elke zorgverlener draagt verantwoordelijkheid voor de invulling van deze zorg door de preventie en aanpak van lichamelijk, psychologisch, sociaal en spiritueel lijden. De keuzes van de geïnformeerde zorgvrager, die een vertaling zijn van persoonlijke waarden en wensen, vormen het fundamentele uitgangspunt
Nieuwsberichten
Ben je op zoek naar een zinvolle activiteit als vrijwilliger? Je leest er hier alles over. We zijn momenteel vooral op zoek naar kook-, aanwezigheids- en vervoersvrijwilligers. Wie weet kan je binnenkort bij ons aan de slag!
Nieuw! Thematisch verlof voor erkende mantelzorgers vanaf 1 september 2020.
Werknemers die gebruik wensen te maken van dit nieuwe thematische verlof, kunnen het vanaf 1 september 2020 aanvragen aan hun werkgever en een uitkering aanvragen bij de RVA.
Ben jij jouw partner verloren? Heb je zin om hierover te praten in een
veilige groep? Kom naar ons lotgenotencontact.
Definitie palliatieve patiënt
Tot nu toe werd palliatieve zorg vooral omschreven als de zorg voor mensen die ongeneeslijk ziek zijn en nog een beperkte levensverwachting hebben. Het Federaal Kenniscentrum voor de Gezondheidszorg (KCE) streeft op basis van onderzoek naar een nieuwe omschrijving van de palliatieve patiënt: 'een patiënt die lijdt aan een ongeneeslijke, progressieve, levensbedreigende ziekte, zonder enige mogelijkheid tot remissie, stabilisatie of beheersing van deze ziekte'.
Met deze omschrijving wordt de zo ioeilijk te bepalen 'periode van levensverwachting' buiten beschouwing gelaten. Het KCE pleit er voor om niet de levensverwachting als beslissende factor te nemen, maar wel het bestaan van bepaalde behoeften bij de patiënt (lichamelijke, psychologische, sociale, geestelijke en gezondheidsbehoeften).
Het KCE stelt verder: 'er is vooral nood aan een stapsgewijze, aangepaste informatie over het verloop van de ziekte en aan ondersteuning bij de dagelijkse activiteiten als een patiënt thuis wordt verzorgd'. Zo komt het KCE tot de stelling dat palliatieve zorg vaak nodig is lang voor de terminale levensfase.
Het valt nog af te wachten of deze definitie zal worden aanvaard. Als de behoeften en niet de levensverwachting van de patiënt het referentiepunt vormen in het bepalen van wie een palliatieve patiënt is, komt er namelijk veel op de helling te staan: niet alleen de modaliteiten van het toekennen van het palliatief forfait (tot nu toe gebonden aan een levensverwachting van 3 to 6 maanden) maar ook het geheel van multidisciplinaire begeldeidingsequipes voor palliatieve verzorging en de financiering ervan.